Cliffs, crab and coconut

15 augustus

Today a guided tour into the national park of Eua, Faratawe beach and forest. After Houma, a tiny village in the north of the island the track becomes poor but our old Mitsubishi 4WD finds its way through. The bush is typical rain forest. A lot of plants that we can buy in our garden and plant shops grow here in the wild. Also tree-ferns, bromelias and mighty lianas provide a Tarzan-is-back atmosphere. The moist soil is slippery and the jungle-paths are barely visible. The elevation is 160m and we climb and stumble down, partly aided by ropes. Mar is helped by the guides who take away any fear, done wonderful boys, this level I will never achieve. Her feet are meticulously positioned by their big hands and seeing our footwear (bulky mountain shoes) and theirs (fancy slippers) it is clear who are the adapted guys. The red shiny parrots are present as well, judging their icy screams from the canopy. Suddenly we spot a couple flying below along the cliff-side: heavenly blue wings and greenish back. The red hidden underneath. Tiny green fruit doves and Flying foxes feeding at daytime, Tropicbirds shear above the forest. After another hour of pleasantly struggling we arrive in a cave area, altogether through 11 caves, partially connected. There is no sign of claustrophobia possibly because everybody in our group is perfectly in harmony. A saturnoid moth hangs back in a cave and everywhere stalactites and stalagmites. White-rumped swiftlets nervously see us approaching as they nest in these caves. A big crab that was hidden very deep in one of the caves was stabbed by the giant knife of one of our guides. The poor animal was taken along for a while and positioned on the rock before it was left behind. Strange to kill things that you cannot use immediately, but perhaps “use” is always related to killing and eating. Old shells indicate people have inhabited these places high up since long ago. After a safe landing on the lonesome beach we take a rest, and wade across the shallows. The guides offer us coconut that were washed ashore and opened a sea urchin as well with their giant knives. The eggs were salty and the idea that we eat live meat is strange to us, although our oyster culture bears similarities. In the rock-pools there is a lot of life. Sea cucumbers plenty because in this remote place the Tongans have not harvested them for the Chinese market. Now we realize that in Ha’apai these habitats have been deprived for these animals. A crazy world we live in as you know what a Tongan gets and what they’ll do in China! An ultra-blue sea star of 30 cm across and a pufferfish that got stuck but vividly alive in a rock-pool were super. Then we climbed our way up again, a massive rain fell upon us soon after, one of the New Zealand fronts that were supposed to hit us. The poncho’s were left too long in the rucksacks but finally everybody except the German couple was protected. An open van took us home while schoolchildren dropped themselves in the pools in the streets, accompanied by herds of pigs and a Purple Swamphen that got new opportunities to feed.

Vandaag weer een lekkere temperatuur, rond de 24 graden. Voor vandaag staat een dag tour op het programma. Het zou een spectaculaire tocht voor BEGINNERS worden. Onze dag begon zoals altijd met een ontbijtje van onze gezellige lodge. Geheel in stijl van de lokale Tongans werden we verwacht rond een uurtje of 10 ‘s ochtends (lekker een beetje uitslapen voor ons) we werden vervoerd door onze altijd vrolijke baas. Onder weg zouden we onze tourguides (the best of Eua) Toe-ie en Lie-lie. De tocht is dan eindelijk begonnen. Toe-ie liep voor op met een geweldige afro waar een t-shirt over heen gebonden was, en een geweldig mes in zijn rechterhand (denk even aan een piraat) ja nu heb je een goed beeld. Achter aan liep Lie-Lie ook gewapend met een gigantisch mes. En daar tussen liep de familie van Eerden en een Duits stelletje. Wauw wat een schitterend uitzicht hebben we van af hier hoor ik Marjolein nog zeggen. Gevolgd door “jongens niet zo dicht bij de rand!” Mennobart en de boys wouden nog even een mooie foto maken dus nog even iets dichter bij de rand. Het was echt een gigantische klif, ik schat zo’n 160 meter recht naar beneden. En daar beneden lag een leuk klein strandje met een mooi oerwoudbos van hoge bomen, jungle en varens er voor. Toen we van de vlakte af waren kwamen we in een land met bossen die geplant waren door de koning, onder die bomen was een koffieplantage, geweldig om dat eens van dicht bij te zien. Voor dat we het wisten kwamen we oog in oog met een smalle doorgang naar beneden. Toen we daar 30 seconden op zaten kwamen al vrij snel bij een mini klifje van ik schat zo’n 6 meter. Daar stonden we dan Toe-ie voor op zetten nog even z’n teenslippers goed en zij kijk hup-hup-hup zo moet het. 2 x knipperen met je ogen en hij stond beneden. Marjolein had onderhand een rolberoerte gekregen. Arne ging eerst naar beneden daarna pappa en Elmer maar mamma stond nog vertwijfeld boven aan. Gelukkig hielpen de gidsen mamma, nou ja helpen, ze sleurde mamma er over heen. Heel grappig om te zien. Een gids die pakte telkens mamma’s voeten en positioneerde de voeten zeer behendig. De ander trok haar het laatste 3 meter gewoon naar boven. We klommen en klauteren onder door en over een tiental grotten. Echt het was heel apart en zeer spannend. Hoofdlampjes op en kruipen en sluipen door de grotten. Dat alles terwijl we nog steeds op een duizelingwekkende hoogte waren. Maar we zagen ons leuke kleine strandje steeds groter worden. Wat mamma behoorlijk gerust stelde. We hadden op het strand lekker een sandwich. Onze gidsen sprongen gelijk het water in om krabben, schelpen en zee-egels voor thuis mee te nemen. Na dat ze de zee leeg geroofd hadden als ervaren piraten, pakte Toe-ie z’n 70cm mes en pats boem pats-pats, daar kwam ons moment van een kokosnoot steeds dichterbij zonder ook maar enkele voorbereiding was de kokosnoot open en aten we allen een heerlijk stukje kokosnoten vlees Daarna gingen we weer 160 meter omhoog tegen de steile kliffen op geweldig voor de boys die wilden het liefst zo snel mogelijk over de steile wand naar boven. Mamma eigenlijk ook, daar niet van, maar zoals wel vaker werkte de geest niet helemaal mee. Maar gelukkig stonden de 2 piraten klaar en ze droegen mamma naar boven. Eindelijk boven aangekomen begon het te regenen. Even later kwam het met bakken uit de hemel, wat zeg ik bakken? Nee het waren zwembaden vol: een heerlijke tropische regenbui. Heerlijk verfrissend. De wegen veranderde al snel in rivieren. Waardoor onze ‘’taxi’’ ons niet kon op halen. Ipv onze 4 weel drive kwam daar een vrachtwagentje aan. Niet te geloven dat die nog rond reed. Een ster in de ruit, werkelijk waar de hele voorruit was een ster, je kon er niet door heenkijken maar onze chauffeur was er aan gewend. Tenminste dat hoopten wij. Als of het nog niet het ergste was wij zaten achter in een open truck ‘’en ja regenen deed het nog steeds’’. Daar zaten we dan eindelijk achter in een rammelbak op weg naar huis. Onder weg naar huis speelde alle kinderen buiten in de regen, werkelijk waar geweldig hoe al die kinderen straalden lachten en zongen. Het zet je aan het denken dat je met weinig blij kan zijn. Het was weer een hele speciale dag.